วิจารณ์หนัง : CURSE OF THE GOLDEN FLOWER

นี่คือความทะเยอทะยานของ จางอี้โหมว ที่จะผสมคิวบู๊ของหนังกำลังภายใน เข้ากับเรื่องราวน้ำเน่าเร้าอารมณ์แบบเชคสเปียร์ ผลลัพธ์ก็คือมันกลายเป็นหนังที่ประหลาดที่สุดและมีจุดบกพร่องมากที่สุดเรื่องหนึ่งของเขา การผสานนั้นดูไม่ลงตัวเท่าไรนัก แต่ก็ยังเป็นหนัง 2 ชั่วโมงที่ให้ความบันเทิงอย่างดี มันมีทั้งงานด้านภาพอันเหลือเชื่อและการแสดงทรงพลังโดยดาราสชั้นนำของเอเชียอย่าง กงลี่ และ โจเหวินฟะ โดยแก่นหลักของหนังและสไตล์จะละม้ายคล้ายคลึงกับหนังก่อนหน้านี้ ไม่นานนักของจางอี้โหมว อาทิ Hero และ House of FIying Draggers หรือหากโครพบว่าสองเรื่องดังกล่าวออกจะมีแอ็คชั่นมากเกินไปล่ะก็ อารมณ์ดราม่าอันแข็งแกร่งโน Curse น่าจะช่วยให้หลายคนเข้าถึงหนังได้มากขึ้น ในขณะที่ The Banquet นำเอา Hamlet มาเป็นแรงบันดาลใจ Curse ก็ออกจะละม้ายคล้ายคลึงกับเรื่องราวของเชคสเปียร์ไม่น้อย แต่อันที่จริงหนังของจางดัดแปลงจากละครในยุค 1920 ของ เกายู่ Thunderstorm ซึ่งคนรับผิดชอบด้านบทได้แก่ จางอี้โหมว, หวูน่าน, เบียนชิฮง พวกเขานำมันมาสอดผสานกับสไตล์เชคสเปียร์...หนังเปิดเรื่องในตอนศตวรรษที่ 10 ห้วงเวลาไม่นานนักหลังราชวงศ์ถังเรืองอำนาจ ความขัดแย้งบังเกิดเมื่อ ฮ่องเต้ ( โจวเหวินฟะ ) เดินทางกลับบ้านพร้อมกับลูกชายคนที่ 2 เจ้าชายไจ๋ ( เจย์ โชว์ ) ก่อนหน้าที่จะเริ่มงานเทศกาลชงหยางประจำปีไม่นานนัก เจ้าชายไจ๋เดินทางเข้าไปหาแม่ มเหสี ( กงลี่ ) ที่เขาไม่ได้เห็นมาเนิ่นนานนับตั้งแต่ออกจากบ้านไปทำศึกสงครามเมื่อ 3 ก่อน ฮ่องเต้กับมเหสีมีชีวิตแต่งงานที่ไม่หวานชื่นนัก มันดูแห้งแล้งเย็นชาเหลือเกิน เขาเหมือนเป็นคนที่กดขี่เธอเอาไว้ตลอดเวลา ความไม่สุขสมหวังดังกล่าวทำให้มเหสีไปมีความสัมพันธ์กับ มงกุฏราชกุมารว่าน ( หลูเย่ ) ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของฮ่องเต้ที่เกิดจากมเหสีองค์ก่อน อย่างไรก็ตามว่านต้องการที่จะหนีไปใช้ชีวิตรักกับ ฉาน ( หลี่มาน ) ลูกสาวของ คุณหมอประจำราชวงศ์ ( หนี่ดาฮง ) คุณหมอคนนี้เองที่ได้รับคำสั่งจากฮ่องเต้ให้แอบใส่ยาพิษผสมเข้าไปให้มเหสีกิน เพื่อเธอจะได้กลายเป็นบ้าไปเสีย แน่นอนความสัมพันธ์ของคนในราชวงศ์นี้ไม่เพียงแค่แตกแยกเท่านั้น หากแต่ยังคิดจะล้มล้างกันเองอีกด้วย ลูกชายคนที่สามและยังเป็นคนสุดท้องของฮ่องเต้ เจ้าชายหยู ( คินจุนเจี่ย ) ก็พยายามประจบประแจงพ่อแม่เพื่อให้ตนเองกลายเป็นคนสำคัญ เขารู้สึกอิจฉาพี่ชายที่ได้รับความสนอกสนใจจากทุกคนตลอดมา วันหนึ่งเมื่อมเหสีพบว่านอยู่กับฉาน ว่านจึงอ้อนวอนขอความเมตตาปรากฏว่าเธอก็ยังมีมนุษยธรรม ต่างจากสามีของเธอที่ไร้ความปรานีปราศรัยใดๆ ทั้งสิ้น ปรากฏว่าในเวลาต่อมาเธอได้รับแจ้งข่าวว่ามีคนวางยาพิษเธอ และบุคคลผู้นั้นก็คือฮ่องเต้นั่นเอง มันนำพาไปสู่การแก้แค้นโดยมีเจ้าชายไจ๋เป็นตัวแปรของการห้ำหั่นครั้งนี้... ตลอดระยะเวลา 2 ชั่วโมงของหนัง Curse ให้งานด้านภาพอันหรูหราฟู่ฟ่า ฉากต่างๆ ในวังเพียบพูนไปด้วยความงดงาม ไม่ว่าจะเป็นผ้าม่านและพรมสีสวย ซึ่งเหมือนกับอยู่ในห้วงแห่งความฝันอันจัดจ้าน หรือภายนอกวังก็จะมีทุ่งดอกไม้เหลืองละลานตาไปหมด แน่นอนว่าสีสดๆ เหล่านี้เป็นเครื่องมือในการถ่ายทอดความหมายของผู้กำกับ เขาใช้สีแดงกับเหลืองมาเป็นสัญลักษณ์บางอย่าง และพลอยทำให้การห้ำหั่นหรือต่อสู้ที่ควรจะโหดเหี้ยมและหม่นมืดนั้นเปี่ยมไปด้วยสีสันอันสดใสและสว่างไสว มีฉากต่อสู้กำลังภายในมากมายรวมถึงการพุ่งรบครั้งใหญ่ ที่เห็นชัดเจนว่าทำโดยเทคนิคพิเศษจากคอมพิวเตอร์ ในส่วนนี้จึงเป็นข้อแตกต่างจากหนังเรื่องก่อนๆ ของจางอี้โหมว หนังเรื่อง Curse ให้น้ำหนักกับพล็อตเรื่องอย่างมาก และถักทอทุกสิ่งเข้าสู่ห้วงแห่งโศกนาฏกรรม มันมีทั้งการร่วมประเวณีภายในครอบครัว, การทรยศหักหลัง, การฆาตกรรม, การวางยาพิษ และเรื่องอันน่าประณามอีกมากมาย ในฐานะเป็นมนุษย์ที่ควรจะมีจิตใจสูงหลายครั้งก็ออกจะเกินเลยไปบ้าง แต่หากพิจารณาว่ามันเป็นเมโลดราม่าแล้วก็คงพอทำเนา หากโครอยากจะรู้สึกดีกับมนุษยชาติขอแนะนำให้เลี่ยงหนังเรื่องนี้เสีย การแสดงของ กงลี่ และ โจวเหวินฟะ ถ่วงน้ำหนักของเรื่องเอาไว้มาก กงลี่นั้นแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวด, เดียวดาย และความบ้าคลั่งที่เริ่มก่อตัวขึ้นในฐานะของมเหสี ส่วนโจวเหวินฟะแสดงถึงความเป็นคนบัดซบ แม้ว่าสถานะฮ่องเต้จะทำให้เขามีพลังอำนาจและเฉลียวฉลาด ทว่าคงไม่มีใครชอบเขาได้ ทั้งนี้จางอี้โหมวยังได้ค้นพบนักแสดงที่ดีอีกคนคือ หลี่มาน อีกด้วย หนังจัดได้ว่าน่าตื่นตาตื่นใจอย่างยิ่ง ยามที่หนังสะดุดไปเราก็จะได้ความสวยงามด้านภาพเป็นตัวดึงดูดอยู่ตลอด จึงสรุปได้ว่าหนังสนุกสนานในแบบเดียวกับที่ละครน้ำเน่าทำให้คนดูชื่นชอบได้นั่นแล CRITICS' AVERAGE : B ข้อมูลจากนิตยสาร Starpics ฉบับวันที่ 1 มกราคม 2550