The Missing Piece ฉันอยู่นี่ เธออยู่ไหน

ชื่อภาษาไทย ฉันอยู่นี่ เธออยู่ไหน แนว ภาพยนตร์สารคดี ผู้กำกับ พัฒนะ จิรวงศ์ กำหนดฉายหนัง 22 กันยายน 2554 เรื่องย่อหนัง The Missing Piece ฉันอยู่นี่...เธออยู่ไหน สารคดีแบบหนังซ้อนหนังเรื่องนี้จะเล่าเรื่องเกี่ยวกับคนพิการกลุ่มหนึ่งที่พิการต่างรูปแบบกัน พวกเขามารวมตัวกันเพื่อสร้างภาพยนตร์ แน้ม ชายหนุ่มอายุ 20 ปี พิการแขนขามาแต่กำเนิด แน้มรับหน้าที่เป็นผู้กำกับ เขาชวนเพื่อนๆอีกสี่คนอันประกอบด้วย เสือ ชายวัย 20 ปีและพิการแขนขาบิดเบี้ยวแต่กำเนิด เสือมีความสามารถในการร้องลิเก แน้มชวนเสือมาเป็นพระเอกของเรื่อง จรัล ชายหนุ่มอายุ 21 ปี แต่มีรูปร่างเท่าเด็กสิบขวบ จรัลตาบอดสนิท เขาเป็นคนคอยดูแลอาบน้ำแต่งตัว ป้อนข้าวและเข็นรถให้เสือทุกวัน แม้ตาจะมองไม่เห็นแต่หูของเขาใช้งานได้ดี เขาจะมาทำหน้าที่บันทึกเสียง บุญธรรม ชายวัย 20 ปี ผู้ถูกตัดขาดจากโลกแห่งการได้ยิน เขาไม่สามารถถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆเป็นคำพูดได้ แต่บุญธรรมหลงใหลการวาดรูปและถ่ายรูปเป็นอย่างมาก เขาจึงจะมาถ่ายภาพยนตร์ให้กับแน้ม และคนสุดท้ายคือ ต่อ เขาเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้มีความบกพร่องทางสติปัญญาหรือที่เรียกว่าเด็กออทิสติก ต่อชอบจับกบเป็นชีวิตจิตใจ ร่างกายอันแข็งแรงของเขาเหมาะกับการมาเป็นผู้ช่วยผู้กำกับอย่างยิ่ง ทั้งสี่คนนี้จะช่วยกันสร้างภาพยนตร์สั้นโดยผ่านการเล่าเรื่องของพวกเขาเอง ผ่านมิตรภาพ การช่วยเหลือเติมเต็มในสิ่งที่แต่ละคนขาดหายไป เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่แตกต่างจากมนุษย์ปกติ

**เฉพาะที่โรงภาพยนตร์เฮ้าส์ อาร์ซีเอ**

Treatment for THE MISSING PIECE ที่บ้านนนทภูมิ ปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี ประเทศไทย : บ้านนนทภูมิคือบ้านรับเลี้ยงเด็กพิการ ในบ้านแห่งนี้มีเด็กพิการในการดูแลเป็นจำนวนมากถึง 400 กว่าคน โดยมีทั้งเด็กพิการทางร่างกาย ตาบอด หูหนวกและทางปัญญา พวกเขาสามารถอยู่ร่วมกันได้โดยปราศจากปัญหาเพราะการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน หนึ่งในนั้นคือชายหนุ่มวัย 20 ปี ผู้ใช้ชีวิตทั้งชีวิตบนรถเข็น เขาชื่อ แน้ม แน้มเรียนและมีชีวิตในบ้านนนทภูมิมาตลอดและในตอนกลางคืนแน้มจะชอบดูหนังซึ่งเป็นสิ่งผ่อนคลายที่ดีที่สุดของทั้จนแน้ม อยากทำภาพยนตร์เป็นของตัวเองซักเรื่อง แน้มวางแผนจะทำภาพยนตร์สั้นซักเรื่อง เพียงแต่เขาคิดว่ามีแค่สองคนคงจะเป็นไปได้ยาก แน้มผู้ซึ่งเป็นพี่ใหญ่ในบ้านหลังนี้ออกตามหาเพื่อนที่จะมาช่วยทำหนัง เสือ ชายหนุ่มอายุ 20 ปี ผู้พิการแขนขา แขนของเสือลีบเล็กและหักงอเช่นเดียวกับขาที่บิดผิดรูป เสือต้องใส่สนับหัวเข่าเพื่อเดินแต่ก็เป็นไปอย่างยากลำบาก เสือจึงมักใช้ชีวิตส่วนใหญ่บนรถเข็น แต่สิ่งที่น่ามหัศจรรย์คือเสือสามารถใช้ปากเขียนหนังสือได้อย่างคล่องแคล่ว เขาจดเบอร์โทรศัพท์สาวๆหลายคนด้วยปากของเขา นอกจากนั้นเสือยังเป็นคนชอบดูลิเก หัวสมองอันปราดเปรื่องของเสือทำให้เขาสามารถคิดกลอนและขับกล่อมออกมาเป็นลิเกสดๆด้วยพลังเสียงอันเหลือเฟือ เสือเป็นหัวหน้าใหญ่แห่งบ้านนนทภูมิแห่งนี้ เสือมีลูกสมุนอยู่คนหนึ่งชื่อ จรัล มองดูเผินๆผ่านรูปร่างอันเล็กบางของเขา จรัลไม่น่าจะอายุเกินสิบสองแต่ความเป็นจริงจรัลอายุ 21 ปีแล้ว เช่นเดียวกับเสือ จรัลชอบอยู่กับสาวๆ สาวๆมักหลงกลจรัลเพราะตัวเล็กน่ารัก เสียอย่างเดียวจรัลไม่สามารถบอกความจริงใจของเขาผ่านแววตาได้เพราะจรัลตาบอดสนิท โดยความสนิทกันจรัลจึงดูแลเสือทุกวัน ทั้งอาบน้ำ แต่งตัวให้ ป้อนข้าวป้อนน้ำ และเข็นรถ โดยเสือจะเป็นคนบอกทางให้จรัลเข็นไปตามทาง ในบ้านนนทภูมิทุกคนจะได้รับการฝึกวิชาต่างๆเพื่อช่วยเหลือตัวเองได้ แน้มชวนเสือมาเป็นพระเอกและจรัลมาเป็นคนบันทึกเสียง แน้มพบว่าบุญธรรม ชายหนุ่มที่ชื่นชอบการวาดรูปและถ่ายภาพเป็นอย่างมาก บุญธรรมชอบวาดรูปมากคงเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้ยินและไม่สามารถพูดได้ การวาดภาพจึงเป็นหนทางหนึ่งในการสื่อสารของบุญธรรมกับโลกภายนอก แน้มชวนบุญธรรมให้มาทำหน้าที่ผู้กำกับภาพ เขาแทบจะไม่ต้องคิดปฏิเสธเลย คนสุดท้ายที่แน้มชวนมาทำหนังก็คือต่อ ต่อเป็นเด็กออทิสติก เดินได้วิ่งได้ พูดได้ มองเห็นแต่ปัญญาไม่สมบูรณ์นัก แต่ต่อก็สามารถสื่อสารกับคนอื่นๆได้แม้จะไม่เต็มร้อยก็ตาม ต่อชอบวิ่งไล่จับกบเป็นชีวิตจิตใจ ต่อมักเอากบที่จับได้มาอวดผู้คนให้ตกใจเล่น ต่อหัวเราะชอบใจและมักลงเอยด้วยการโดนเพื่อนด่า แต่ต่อก็ยังยิ้มได้ทั้งวัน ทั้งสี่คนจึารวมตัวกันเพื่อทำหนังสั้นหนึ่งเรื่องตามความฝันของแน้ม โดยแน้มเป็นผู้กำกับเพราะสมองดีที่สุดแต่เดินไม่ได้เหมาะกับการนั่งเฉยๆแล้วสั่งการให้กับผู้ช่วยผู้กำกับซึ่งก็คือต่อ เด็กออทิสติกผู้แข็งแรง บุญธรรมเด็กหูหนวกเป็นผู้กำกับภาพและจรัลคนตาบอดเป็นคนบันทึกเสียง ในที่สุดบทภาพยนตร์ก็เสร็จสิ้น กองถ่ายภาพยนตร์จึงพร้อมออกเดินทางไปยังโลเคชั่นของเรื่องนั่นก็คือบ้านเกิดของเสือที่ จังหวัดกาญจนบุรี เป็นเวลานานมากแล้วที่เสือไม่ได้กลับบ้าน จังหวัดกาญจนบุรี ทั้งสี่คนใช้ชีวิตร่วมกัน ตั้งแต่ตื่นนอนจนเข้านอนในทุกวัน โดยต่อจะเป็นคนปลุกทุกคนในตอนเช้า และจรัลผู้เคยชินกับความมืดจะเป็นคนเดินไปเปิดไฟ และมาช่วยอุ้มเสือไปห้องน้ำ จรัลแปรงฟันให้เสืออย่างเบาๆเพราะถ้าแปรงแรงเสือจะเจ็บและเลือดออก จากนั้นจรัลก็จะอาบน้ำให้เสือ แม้จะมองไม่เห็นแต่จรัลก็ได้ยินและทำตามที่เสือสั่งได้ทุกอย่าง หลังจากนั้นทุกคนจึงเริ่มทำภารกิจของตัวเองเตรียมพร้อมจะออกไปถ่ายหนัง ระหว่างการถ่ายทำเกิดปัญหาขึ้นเล็กๆน้อยๆ โดยเฉพาะปัญหาที่มาจากต่อ เมื่อสมาธิในการทำหนังหายไปกับกบที่กระโดดอยู่ในโลเคชั่น แต่การถ่ายทำก็สำเร็จลงได้ในที่สุด ทีมงานทุกคนเดินทางกลับกรุงเทพเพื่อมาตัดต่อหนังและเตรียมออกฉาย บ้านนนทภูมิ ปากเกร็ด นนทบุรี : คืนนั้นเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงในวันลอยกระทง บ้านนนทภูมิมีงานเลี้ยงและหนึ่งในกิจกรรมที่ทุกคนตั้งตารอคอยก็คือการฉายหนังสั้นที่สร้างโดยคนพิการทั้งเรื่องในรอบปฐมทัศน์ แน้มตื่นเต้นมาก เสียงกรี๊ดจากคนดูดังไม่ขาดสายตลอดเวลาที่หนังฉาย เสือและเพื่อนทุกคนได้รับเสียงตบมือจากผู้ชมเป็นเวลานาน