ชื่อภาษาอังกฤษ PISAJ
จัดจำหน่ายโดย สหมงคลฟิล์ม
กำหนดฉาย 20 กุมภาพันธ์ 2547
เรื่องย่อ
"จะเป็นอย่างไร เมื่อต้องอยู่ในบ้านที่เป็นตึกแถวสี่ห้าชั้น มืด ๆ คนเดียว บรรยากาศของตึกแถวที่แสงเข้ามันจะน้อยมันทึม ๆ มืด ๆ ไปทุกชั้น แล้วเวลาข้างบ้านจะทำอะไรก๊อกแก๊ก ๆ จะได้ยินกันหมด พอได้ยินกันหมดก็ เออ ! อยู่ในบ้านตัวเองหรือเปล่านะ เกิดจินตนาการไปต่าง ๆ นานา และถ้าเกิดเราติดอยู่ในบ้าน มีอะไรแปลก ๆ จะทำอย่างไร ? "
และนี่กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราว 4 วันที่เกิดขึ้นในโรงพิมพ์แห่งหนึ่งซึ่งมีขนาด 4 คูหาที่ตัวตึกทะลุถึง
กัน ชั้น 1 เป็นโรงพิมพ์ แล้วชั้นลอยเป็นออฟฟิศ ของป้าบัว แล้วก็จะมีชั้น 2 ที่เป็นที่อยู่อาศัยห้องนอนโดยที่ชั้นบนสุดเป็นที่พักของคนงาน โดยมีจุดศูนย์กลางของเรื่องราวอยู่ที่ตัวละคร
อุ้ย (แอร์ ภุมวารี ยอดกมล) เด็กสาวที่หนีตายมาจากต่างจังหวัดซึ่งถูกส่งให้เข้ามากรุงเทพเพื่ออาศัยอยู่กับ
ป้าบัว (อมรา อัศวนนท์) ญาติห่าง ๆ หลังจากสูญเสียพ่อและแม่อย่างโหดเหี้ยมต่อหน้าต่อตาเมื่อถูกสั่งฆ่าจากผู้มีอิทธิพลซึ่งเกี่ยวข้องกับธุรกิจค้ายาบ้า ทำให้เด็กสาววัย15-16ที่มีภูมิหลังอยู่ที่จังหวัดพิจิตรอย่างอุ้ยต้องประสบกับภาพหลอนของคนที่ฆ่าพ่อแม่มาไล่ตามฆ่าเพื่อเอาชีวิตของตัวเองอยู่เสมอๆ
แต่แทนที่ดูเหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของอุ้ยจะดีขึ้นกลับกลายเป็นว่าทันทีที่ก้าวเท้าแรกของสู่โรงพิมพ์แห่งนี้ กลับกลายเป็นว่าสิ่งที่อุ้ยต้องเผชิญคือความผิดปกติของบรรยากาศ สถานที่พร้อมทั้งผู้คนอีก 3 คนที่ดูแปลกตา ในโรงพิมพ์แห่งนี้ โดยเริ่มที่ป้าบัว เจ้าของโรงพิมพ์ที่มีอีกหนึ่งอาชีพที่ไม่ธรรมดาคือร่างทรงของเจ้าพ่อ ว่ากันว่าเหตุผลที่ป้าบัวกลายมาเป็นคนทรงเนื่องจากก่อนหน้านี้สูญเสียสามีและลูกชายที่รักมาก ๆ โดยทิ้งหลานชายปล่อยให้สาวใหญ่วัย 52 อย่างป้าบัวต้องเลี้ยงดู
อาร์ม (อเล็กซานเดอร์ ไซมอน เรนเดลล์) เพียงลำพัง ความผิดหวังทำให้ป้าบัวมุ่งหาที่พึ่งทางใจ ก่อนที่ในท้ายที่สุดป้าบัวกลับกลายมาเป็นอีกหนึ่งร่างทรงของเจ้าพ่อ
แต่คงไม่แปลกใจเท่าอาร์มชายวัย11-12 ขวบหลานชายของป้าที่ดูลึกลับไว้ตัวและหวาดกลัวต่อการเข้าห้องน้ำ พร้อมกับพูดถึงใครบางคนอาร์มเชื่อว่าปรากฎอยู่ในบ้านตลอดเวลา ซึ่งอาร์มได้ให้คำจำกัดความต่อเสียงเดิน ร้อง พูดคุยที่คอยกวนอุ้มในยามวิกาลตลอดเวลา ว่าบ้านหลังนี้ไม่ได้มีเพียงเรา 3 คนเท่านั้น และรอยแผลเป็นที่อยู่บนหลังของอาร์มก็ไม่ได้เป็นฝีมือของคน
สำหรับคนสุดท้ายคือ
ไม้ (ธีรดนัย สุวรรณหอม) เด็กหนุ่มลูกจ้างวัย 16-17 คนงานประเภทหาเช้ากินค่ำประจำโรงพิมพ์ ซึ่งไม่เคยพูดจาถูกหูอุ้ยเลยตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกัน ภาพพจน์ของไม้ที่อุ้ยรับรู้มาจากคนงานในโรงงานคือ เพื่อนของไม้เคยงัดแงะบุกรุกเข้ามาในโรงพิมพ์เพื่อขโมยของ ด้วยเหตุบังเอิญที่ทำให้เขาต้องมาพัวพันกับเรื่องราวอันน่าสะพรึงนี้
สิ่งที่เกิดขึ้นในโรงพิมพ์แห่งนี้ทุกชั่วโมงในแต่ละวันค่อย ๆ หมดผ่านไปทีละน้อย ๆ พอ ๆ กับที่อุ้ยค่อย ๆ ซึมซับถึงความแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นในโรงพิมพ์แห่งนี้ ทั้งจากตัวบุคคลอย่างป้าบัวและอาร์ม ที่ทำให้อุ้ยต้องอาศัยยาระงับประสาทที่เธอต้องพกติดตัวและพึ่งพามันตลอดเพื่อกัดกร่อนและลดทอนความตึงเครียดที่ตามรุกเร้าเธอโดยไม่ปล่อยโอกาสได้หายใจและให้ทันตั้งตัว
จนกระทั่งเธอได้เผชิญและสัมผัสถึงรูปแบบของสิ่งที่ถูกเรียกขานว่าปีศาจตรงหน้าเข้าอย่างจัง
นักแสดง
อมรา อัศวนนท์
ภุมวารี ยอดกมล
ธีรดนัย สุวรรณหอม
อเล็กซานเดอร์ ไซมอน เรนเดลล์
ทีมงาน
กำกับการแสดงโดย ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล
อำนวยการสร้าง สมศักดิ์ เตชะรัตนประเสริฐ
ควบคุมการสร้าง ปรัชญา ปิ่นแก้ว ,ยุทธนา บุญอ้อม, สุกัญญา วงศ์สถาปัตย์ , พงศ์นรินทร์ อุลิศ
ดำเนินงานสร้าง สมศักดิ์ จิ๋วสุวรรณ
ผู้กำกับภาพ จิตติ เอื้อนรการภิจ
ลำดับภาพ ปภพ สุรสกุลวัฒน์
ผู้ออกแบบงานสร้าง ศิระ ตาลทอง
ดนตรีประกอบ กิตติ เครือมณี
ออกแบบเสียง Apollo Lab
ผู้ออกแบบจัดหาเครื่องแต่งกาย ศรันธร แดงอุดม และอภิสรา กรองทอง (นายอโศก กับนางสาวเพลินจิต)
ออกแบบทรงผม มนต์ตา หาญวิชัย
แต่งหน้า ภูษณิศา กิติเกรียงไกร
เทคนิคพิเศษ ทริพเพิ้ล-เอ็กซ์ซีจี
