วิจารณ์ About Time

หลายครั้งในชีวิตของเราอยากจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขในสิ่งที่เคยผิดพลาดหรือทำไม่ดีมาก่อนในอดต แต่เราก็ทำได้เพียงแค่คิด เพราะความเป็นจริงเราไม่สามารถที่จะย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรได้เลย...  

About Time เหมือนเป็นหนังที่จำลองสถานการณ์ให้เราเห็นว่า บางทีการย้อนเวลาอาจไม่มีความจำเป็น หากเราทำสิ่งต่างๆ ในวันนี้ให้ดีที่สุด และเพียงยอมรับให้ได้ในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งในด้านดีและร้ายก็เท่านั้น เพราะบางทีชีวิตที่ดีไม่ใช่ชีวิตที่ไม่เคยผิดพลาดอะไรเลย แต่ชีวิตที่ดีคือชีวิตที่มีสุข มีทุกข์ มีผิดพลาด มีสมหวัง สลับกันไป เพราะมันคือความทรงจำสุดวิเศษเฉพาะเพียงตัวเราเท่านั้น!

About Time เล่าเรื่องราวของ ชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งนาม ทิม (โดห์นัลล์ กลีสัน) ที่ได้ทราบความจริงจากพ่อของเขา (บิลล์ ไนฮีย์) ว่าลูกผู้ชายในตระกูลนี้สามารถที่จะย้อนอดีตได้ นั่นทำให้ชีวิตของทิมเปลี่ยนไป เขาใช้ความสามารถของเขาในการสานสัมพันธ์กับแมรี่ (ราเชล แม็คอดัมส์) หญิงสาวที่เข้าหลงรัก! และกับเรื่องอื่นๆ เพื่อให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อยๆ 

ความวิเศษของหนังเรื่องนี้คือ ในความเหนือจริงของเรื่องราวกลับแฝงข้อเท็จจริงเอาไว้ เป็นหนังที่เล่าเรื่องราวความรักในหลากแง่มุม ทั้งความรักแบบหนุ่มสาว ความรักระหว่างพ่อลูก ความรักระหว่างพี่น้อง ความรักระหว่างเพื่อนฝูง มีความละเมียดละไมในการเล่าเรื่องที่่ค่อยๆ ให้เรารู้สึกผูกพันกับตัวละคร โดยเฉพาะกับทิมที่ถือเป็นตัวแทนในการเล่าเรื่องราวทั้งหมด ทำให้รู้สึกสนุกและอยากเอาใจช่วยตัวละครนี้ให้บทสรุปในชีวิตเขาเป็นไปในทิศทางที่สมหวัง

ริชาร์ด เคอร์ติส ผู้กำกับและเขียนบท ที่เคยฝากผลงานการเขียนอันน่าประทับใจกับหนัง Nothing Hill ยังคงเก่งกาจในการนำเสนอซีนน่ารักๆ ในหนัง ที่ทำให้ผู้ชมได้อดยิ้มหรือหัวเราะออกมาได้โดยตลอด ซึ่งโดยส่วนตัวชอบฉากแต่งงานระหว่าง ทิม และ แมรี่ มากที่สุด ซึ่งนับเป็นซีนมหัศจรรย์ของเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ เป็นส่วนผสมระหว่างความตลกขบขันและความโรแมนติกได้ลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อ

สิ่งที่เหลือเชื่ออีกอย่างใน About Time ก็คือ นักแสดง โดห์นัลล์ กลีสัน ที่ใครจะเห็นว่านักแสดงหน้าตาดูไม่โดดเด่นคนหนึ่ง จะมีเสน่ห์เหลือร้ายจนเหมาะสมเป็นพระเอกในเรื่องนี้อย่างแท้จริง และยังมีเคมีที่เข้ากันได้ดีกับ ราเชล แม็คอดัมส์ นางเอกของเรื่องซึ่ง ราเชล ก็ทำหน้าที่ในบทของหญิงสาวที่ผู้ชายพร้อมจะให้เธอเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายในชีวิต! อีกคนที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้ก็คือ บิลล์ ไนฮีย์ ในบทพ่อผู้แสนอบอุ่นและมีเมตตา ที่ถือเป็นบทบาทที่น่าจดจำของนักแสดงรุ่นเก๋าคนนี้

แม้จะเห็นถึงความไม่กลืมกลืนกันบ้างในหลายๆ ฉาก (มักจะเป็นฉากย้อนเวลาต่างๆ) ที่อาจทำให้ตั้งคำถามกับความสามารถย้อนเวลาของทิมที่ดูจะมีอนุภาพเกินกว่าที่พ่อของเขาบรรยายสรรพคุณเอาไว้ในตอนแรก แต่เหตุการณ์ในหนังที่อบอุ่นและอบอวลไปด้วยความรัก ก็เพียงพอที่จะทำให้เราละเลยความผิดพลาดในหนัง และกลับไปสนใจในสิ่งที่หนังกำลังนำเสนอได้ไม่ยาก

ความสามารถย้อนเวลาของพระเอกทิมเพื่อไปแก้ไขสิ่งต่างๆ ในอดีต มองอีกมุมมันก็เป็นสิ่งสะท้อนให้เราเห็นถึงความงดงามของชีวิตและความรักที่อยู่กับเราในปัจจุบัน ทำให้เราตระหนักถึงคุณค่าและความหมายที่แท้จริงของสิ่งซึ่งมีค่าในชีวิตของเราที่อาจจะเคยละเลยไม่ให้ความสำคัญ และทำให้เรารู้ว่าเราควรจะใช้ชีวิตที่มีอยู่จากนี้ต่อไปอย่างไร

About Time - ผมให้ 4 / 5 คะแนน

@Chamanz13