วิจารณ์หนัง แฟนเดย์...แฟนกันแค่วันเดียว คนเราต่างก็ล้วนแล้วแต่หลอกตัวเอง

"แฟนเดย์...แฟนกันแค่วันเดียว" เราคงกล่าวได้ว่ามันคือหนังเปิดค่ายเรื่องแรกของ GDH หรือจริงๆก็คือการฟื้นคืนชีพครั้งใหม่ของค่าย GTH นั่นแหละ ซึ่งเป็นผลงานการกำกับภาพยนตร์ของโต้ง-บรรจง ปิสัญธนะกูล บอกเล่าเรื่องราวของเด่นชัย (เต๋อ-ฉันทวิชช์ ธนะเสวี) พนักงานออฟฟิศแผนกไอทีที่เนิร์ด และเขารู้สึกราวกับว่าตัวเองนั้นเป็นพวกไร้ตัวตน และจะมีคนสนใจเฉพาะช่วงเวลาที่มีอุปกรณ์หรือโปรแกรมในคอมพิวเตอร์ของพวกเขาเสียเท่านั้น 

กระทั่งวันหนึ่ง เด่นชัยก็ได้พบกับนุ้ย(มิว-นิษฐา จิรยั่งยืน) มาร์เก็ตติ้งสาวคนสวยผู้จดจำชื่อจริงของเขาได้ (จากการอ่านป้ายชื่อก็ตาม) แต่นั่นก็ทำให้เด่นชัย หัวใจฟูและทำให้เขารู้สึกราวกับมีตัวตนขึ้นมาและทำได้แค่เฝ้ามอง เก็บรายละเอียดและสิ่งที่เธอชอบอยู่ห่างๆ จนกระทั่งงานเอาท์ติ้งของบริษัทได้พาทุกคนไปเที่ยวไกลถึงฮอกไกโด ประเทศญี่ปุ่น เด่นชัยจึงได้ขอพรกับระฆังแห่งความรักของรีสอร์ทให้เขาได้เป็นแฟนกับนุ้ยแค่วันเดียวก็ยังดี และแล้วโชคชะตาก็เล่นตลกเมื่อนุ้ยดันประสบอุบัติเหตุตกจากสกีและกลายเป็นโรคความจำเสื่อมชั่วคราวที่เรียกว่าโรค TGA ซึ่งมีอาการแค่เพียง 1 วันเท่านั้น 

เด่นชัยเลือกจะคว้าโอกาสนี้เพื่อเป็นแฟนกับนุ้ย เขาตัดสินใจสวมรอยหลอกนุ้ยว่าเป็นแฟนเธอและอยู่เที่ยวกันสองต่อสองและใช้เวลากับเธอในฐานะแฟน แม้จะเป็นแค่วันเดียวในชีวิตเขาก็ตามที

สิ่งหนึ่งที่เราต้องเอ่ยปากชมดังๆ หลังจากที่แฟนเดย์จบลงก็คือการแสดงของมิว-นิษฐา จิรยั่งยืน ที่นอกจากเธอจะมีเสน่ห์มากยามอยู่บนจอภาพยนตร์แล้ว บทที่เธอได้รับนั้นก็มีเลเยอร์ความซับซ้อนของตัวละครที่นอกจากจะเป็นผู้หญิงความจำเสื่อมแล้วเธอยังต้องต่อสู้กับความไม่เข้าใจในสถาการณ์ต่างๆ (โดยเฉพาะความลับส่วนตัวระหว่างเธอกับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง) ซึ่งแม้ว่าบทบาทของเธอในช่วงท้ายเรื่องอาจจะมีควาฟูมฟายและใกล้เคียงกับละครซีรีส์ทางทีวีดิจิตอลก็ตาม แต่การแสดงของเธอกลับทำให้บทนี้เป็นไปอย่างธรรมชาติ และเราเชื่อไปกับเธอ

ส่วนเต๋อ-ฉันทวิชช์ ธนะเสวี กับบทเด่นชัยนั้น หนังค่อนข้างจะพยายามทำให้ตัวละครนี้ดู “ขี้แพ้” และ “น่าสงสาร” ที่สุด แต่ในขณะเดียวกันยิ่งหนังพยายามขยี้อารมณ์ให้ตัวละครนี้ดูไร้โอกาสมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งกลับให้ตัวละครนี้ดูเป็นมนุษย์ “ปกติ” น้อยลงเท่านั้น (ตามเวลาที่หนังดำเนินไป) 

ท่ามกลางบทภาพยนตร์ของแฟนเดย์ที่อาจจะดูเหลือเชื่อ แต่ในหลายๆครั้งหนังก็พยายามทำตัวซีเรียสจริงจังเพราะราวกับผู้กำกับเหมือนกำลังเป็นกังวลว่าถ้าเขาเลือกจะ “ใจร้าย” หรือพยายามไม่ตามใจผู้ชมส่วนใหญ่ที่คาดหวัง “สูตร” สำเร็จตามประสาหนัง GTH แล้วจะทำให้คนไม่ชอบหนังเรื่องนี้ ทำให้หนังมีความลังเลในตัวเองอยู่ตลอดเวลา จะพาไปในด้านผิดหวังเศร้าโศกเลยก็ไม่ใช่ จะพาคนดูไปสู่ความสุขเลยก็ไม่เชิง กราฟของหนังเลยมีความ “ขึ้นๆลง” อยู่ตลอดเวลา ทำให้ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่มันควรจะ “กระทบใจคนดู” ที่สุด จึงไปไม่ถึงจุดนั้นเสียที 

อย่างไรก็ตามในภาพรวมแล้ว “แฟนเดย์” ก็ยังจัดเป็นหนังไทยที่ผู้ชมจะมีความสุขไปกับเรื่องราว (สำหรับคนที่อิน) และอย่างน้อยเราก็จะได้เห็นการแสดงชั้นดีของ มิว-นิษฐา ซึ่งเผลอๆ เธออาจจะคว้ารางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมช่วงต้นปีหน้าเลยก็ว่าได้ 

@พริตตี้ปลาสลิด 

3 คะแนนจาก 5 คะแนน