วิจารณ์หนัง THE ACCOUNTTANT คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ

THE ACCOUNTTANT จัดเป็นหนังในตระกูลแอ็คชั่นระทึกขวัญได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ด้วยพล็อตที่เล่าเรื่องราวของคริสเตียน วูล์ฟ (แอฟเฟล็ค) นักบัญชีที่เปิดสำนักงานในการจัดการบัญชีเป็นฉากบังหน้า แต่ลับหลังแล้วเขารับให้บริการจัดการบัญชีให้กับบรรดาอาชญากรรายใหญ่มากมายในการตบแต่งบัญชีให้รอดพ้นจากสายตาทางการ เขาจึงตัดสินใจรับงานจากบริษัทถูกกฎหมายซึ่งเป็นบริษัทหุ่นยนต์ที่มีนวัตกรรมที่ล่ำหน้านำสมัย แต่ความแปลกประหลาดทางตัวเลขทำให้พนักงานบัญชีอย่างเดน่า (แอนนา เคนดริก) อยากจะให้คริสเตียนค้นหาความจริงว่าตัวเลขที่ส่วนต่างนั้นมาจากส่วนไหนของบัญชีบริษัท 

ยิ่งเข้าใกล้ความจริงมากแค่ไหน กลายเป็นว่าคริสเตียนยิ่งค้นพบว่าบริษัทแห่งนี้มีความไม่ชอบมาพากลบางอย่างและเดน่าก็กำลังตกอยู่ในอันตราย ทำให้คริสเตียนต้องงัดเอาสัญชาติญาณในการเอาตัวรอดของเขาออกมาใช้เพื่อเอาชีวิตรอด 

THE ACCOUNTTANT ใช้วิธีการปูเรื่องด้วยการเปิดฉากแรกมาที่ช่วงชีวิตในวัยเด็กของคริสเตียนซึ่งเราจะได้เห็น “ความไม่ปกติ” ของเด็กคนนี้ เขามีอาการป่วยบางอย่าง แต่ในอีกแง่หนึ่งคือเขาเป็นอัจฉริยะทางคณิตศาสตร์ที่สามารถคิดคำนวณทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว แต่ในช่วงเวลาไม่กี่นาทีแรกของหนัง เราจะได้เห็นว่าความไม่สมบูรณ์แบบของครอบครัวคริสเตียนนั้นกลายเป็นปัญหาเรื้อรังทางจิตใจยาวนานมาจนเขาเติบโตเป็นชายวัยหนุ่มและต้องบำบัดตัวเองด้วยวิธีการรุนแรงจนน่าขนลุก

ความไม่ปกติของตัวละคร ทำให้คนดูเกิดการตั้งคำถามต่อว่าวิธีการเยียวยาตัวเองของคริสเตียนนั้นจะสามารถพาคนดูไปสำรวจด้านไหนของตัวละครนี้อีก กลายเป็นว่ายิ่งหนังดำเนินเรื่องไป คนดูก็จะได้เห็นมิติต่างๆของตัวละครนี้มากยิ่งขึ้น ว่าช่วงชีวิตที่ผ่านมาเขาถูกอะไรหล่อหลอมมาบ้างจึงทำให้เขากลายเป็นคนแบบที่เราได้เห็นในหนัง 

การพาผู้ชมไปสำรวจชีวิตในวัยเด็กของคริสเตียนทำให้เราเห็นว่า การที่พ่อของคริสเตียนใช้ประสบการณ์ชีวิตในกองทัพเอามาฝึกฝนลูกชายในหัดต่อสู้ ป้องกันตัวเองนั้นอาจจะเป็นเรื่องโหดร้ายสำหรับเด็กคนหนึ่ง แต่ความจริงแล้วพ่อของคริสเตียนมองไกลไปกว่านั้น เพราะเขาใช้เหตุผลที่ว่าโลกภายนอกนั้นโหดร้ายและมีคนจ้องจะเอาเปรียบจากความ “ไม่ปกติ” ของตัวคริสเตียนได้ การสอนวิชาป้องกันตัวจึงกลายเป็นสิ่งที่จะใช้ปกป้องตัวเขาในอนาคต 

THE ACCOUNTTANT อาจจะไม่ใช่หนังแอ็คชั่นที่เอะอะก็สาดกระสุนกันอย่างบ้าคลั่ง แต่มันจะเป็นหนังที่ทำให้ผู้ชมผูกพันกับตัวละครอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่ก็อดปฏิเสธไม่ได้อีกเช่นกันว่าตัวหนังเองก็ค่อนข้างสับสนในตัวเองหลายครั้ง เพราะช่วงต้นเรื่องหนังก็ทำตัวจริงจังเป็นหนังดราม่าเสียเหลือเกิน แต่ยิ่งหนังนำเสนอความพิเศษของคริสเตียนมากขึ้นแค่ไหน หนังก็เริ่มทวีความแฟนตาซีมากขึ้นเท่านั้น

@พริตตี้ปลาสลิด

3 คะแนนจาก 5 คะแนน