[สปอยด์] บทสรุปความรักเจ้าแม่นาคี (ตอนจบ)

นาคี ออกอากาศ ตอนที่ 11 วันจันทร์ที่ 5 ธันวาคม หลังข่าวภาคค่ำทางช่อง 3 เสนอเป็นตอนจบ

เมืองอินทร์ทำพิธี เริ่มอ่านมนต์อาลัมพายน์ คำแก้วทุรนทุราย เลื่อมประภัส วัชระปราการ รีบไปช่วยจ้าแม่ ทศพลวิ่งตามคำแก้ว จนถึงลานพิธี หน้าบ้านกำนันแย้ม  คำแก้ว เลือดออกทางจมูก ปาก จนสลบไป ทศพล จะเข้าไปทำลายพิธี งูเลื่อมประภัสเข้าช่วย จึงถูกยิงและจบชีวิตลง หมออ่วม กับกอ แย่งศิลากันจนตกแตก เทวรูปเจ้าแม่นาคี ระเบิด กระจาย วัชระปราการ พาเจ้าแม่นาคีในร่าง คำแก้วหนีไป พิธีแตกไปในทันที  เมืองอินทร์แค้นใจ ยังปราบนาคีไม่ได้ แต่แล้วก็ เห็นหงอนศิลาแตกหักกระเด็นอยู่ที่พื้น เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างในคือ มีอัญมณีสีชมพูใสทรงหยดน้ำ เป็นประกายซ่อนอยู่ภายใน มันคือ เพชรพญานาค

วัชระปราการ พาเจ้าแม่ไปซ่อนตัวที่ถ้ำเทวาลัย  เขาเป็นห่วงเจ้าแม่สุดชีวิต เพราะตอนนี้ ดูอ่อนแรงมาก เมื่อเจ้าแม่ฟื้นมาจึงรู้ว่า เลื่อมประภัสเสียชีวิตแล้ว ยิ่งเสียใจที่ต้องมีคนมาตายเพราะตนอีก 

คำปองกับทศพล ไปตามหาคำแก้วที่เทวาลัย แต่กลับถูกชาวบ้านใส่ร้าย แถมจับตัวเอาไว้ หาว่าทั้งคู่คิดคบชู้กัน ตามแผนของบุญส่ง และกำนันที่ต้องการจับตัวคนทั้งสองไว้ เพื่อล่อให้คำแก้วออกมา  ลำเจียกมาช่วยทศพล ให้พ้นข้อกล่าวหา โดยบุญส่ง ยุให้ทศพล เอาเพชรพญานาค ติดที่หน้าผากของคำแก้ว เพื่อพิสูจน์ว่าคำแก้ว เป็นงูผีจริงหรือไม่   ตามตำนานที่เมืองอินทร์ บอกกับบุญส่งว่า พญานาคใต้บาดาลจะมีแก้วมณีประจำตัวเรียกว่าเพชรพญานาค  เมื่อพญานาคตัวใดใกล้ละสังขาร ก็จะอธิษฐานฝากแก้วมณีประจำตัวของตนไว้ก่อนที่ร่างจะกลายเป็นหิน

คำปองกับทศพล ตามหาคำแก้วจนเจอ และพากลับไปอยู่ที่บ้าน ด้วยความรัก คำแก้วจึงกลับไปกับแม่และทศพล ไม่ฟังคำของวัชระปราการที่ว่า เจ้าแม่ต้องอยู่ในถ้ำนี้จนกว่าคำสาปของท้าวศรีสุทโธนาคจักเสื่อมลง เมื่อครบหนึ่งพันปีจักเกิดสุริยคราสบนท้องฟ้า เจ้าแม่ก็จักได้เป็นมนุษย์ดังประสงค์

พอคำแก้วหลับ ทศพล จึงเอาเพชรพญานาค ติดที่หน้าผาก  คำแก้วร้องทุรนทุราย ร่างกายเริ่มเป็นเกล็ด เธอร้องโหยหวนด้วยความทรมาน  ทศพลตกใจ ถอยหนี ยิ่งทำให้คำแก้วเสียใจ ตัดพ้อที่ทศพลไม่รักตนจริง  แล้ววิ่งออกจากเรือนไป ทศพลเองก็เสียใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ถูก

พวกกำนันแย้ม กอ อ่วม บุญส่ง แอบซุ่มดูอยู่ เมื่อเห็นเหตุการณ์ ก็แน่ใจ จะตามไปฆ่านาคี กำนันให้กอจับคำปองเอาไว้ ส่วนเมืองอินทร์ ใช้บ่วงนาคบาศ คล้องูวัชระปราการจนสิ้นฤทธิ์  แล้วก็ระดมยิงจนวัชระปราการเสียชีวิต  เขาปกป้องเจ้าแม่จนนาทีสุดท้าย  นาคีเสียใจที่ทุกคนต้องจบชี่วิตลงเพราะตน นึกถึงคำพูดของ ท้าวศรีสุทโธนาคในอดีต   บอกว่า  ความโกรธมีโทษทุกระดับ สถานเบาคือเผาใจให้เป็นทุกข์ สถานกลางอาจผลักดันให้สังหารผู้อื่น สถานหนักก็ถึงขั้นฆ่าได้ไม่เว้นแม้กระทั่งตนเอง เมื่อรู้ว่าความโกรธเป็นของร้อน เหตุใดจึงไม่ดับระงับเสีย ที่สุดของการล้างแค้นคือการรบกับความมืดในใจตน ความมืดดำ อันเกิดจากความเกลียดจักทำให้เจ้าพร้อมสร้างศัตรูใหม่ขึ้นมาได้ตลอดเวลา  อารมณ์ร้ายเปรียบดั่งอสรพิษที่จักติดตามรังควานเจ้าไม่ให้เป็นสุข การจองเวรที่ยืดเยื้อ เริ่มต้นจากเวรที่อภัยได้แต่ไม่อภัย บุญบาปล้วนทำหน้าที่อยู่แล้ว จงปล่อยเขาไปตามทางที่เขาสร้างเอง และเสวยผลเองนั้นดีที่สุด  หากเจ้าผูกใจเจ็บก็เท่ากับพลอยกระโจนไปร่วมรับบาปบนเส้นทางของเขาด้วย

เจ้าแม่นาคีนึกย้อนถึงกรรมในอดีตชาติที่ทุกคนต่างผูกพันกันมา เพราะความแค้นที่มีต่อกัน ทำให้ทุกคนต่างเวียนว่ายตายเกิด จองเวรกันข้ามภพข้ามชาติไม่รู้จบรู้สิ้น...หากข้าตั้งจิตเป็นกุศล รักษาศีล ปล่อยวางความแค้นให้เป็นอภัยทาน แรงอาฆาตพยาบาทนั้นก็อาจดับสิ้นลงได้ นาคีถอดศิราภรณ์ที่เป็นเจ้าแม่ออก แล้วเนรมิตพัสตราภรณ์เสียใหม่ นาคีในชุดนุ่งขาวห่มขาว (ยังคงมีเพชรพญานาคติดอยู่ที่หน้าผาก) ประทับบนแท่นหินที่ปูลาดด้วยผ้าขาว  วันพรุ่ง เมื่อเกิดสุริยคราสเหนือฟากฟ้า คำสาปสรรของเจ้าปู่สิ้นสุด ข้าก็จักเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์เสียที เข้าสู่ช่วงแห่งการรักษาศีลเพื่อเป็นมนุษย์ในวันรุ่งขึ้น

พิมพ์พร เป็นต้นคิดให้พวกกำนันแย้ม ล่อให้เจ้าแม่ออกมาจากเทวาลัย ด้วยการจับตัวแม่ของคำแก้วไปล่อที่เทวาลัย  เจิดนภารับไม่ได้ที่พิมพ์พร โหดเหี้ยมขึ้นทุกวัน จึงไปช่วย อ.ทัศนัย ดร.สุภัทร และเพื่อน ๆ ที่หลุมดักสัตว์  เพื่อกำลังให้มาช่วยทศพลกับคำปองอีกแรง  สุภัทรเป็นห่วงทศพล รีบตามไปที่เทวาลัยทันที

กำนันแย้มบังคับให้คำปองเรียกคำแก้วออกมา   แต่คำปองไม่ยอมให้ผู้ใด มาฆ่าลูกของตน จึงตัดสินใจปลิดชีวิตตนเองอย่างน่าอนาถ  แล้วพวกกำนันก็เริ่มเผาทศพลทั้งเป็น  เจ้าแม่นาคีทนไม่ไหว ที่จะมีใครต้องมาเสียชีวิตเพราะตนเอง   ต่อให้ต้องเป็นสัตว์เดรัจฉานไปชั่วกัปชั่วกัลป์ เจ้าแม่ก็ยอม  คำแก้วออกมาจากเทวาลัย กลายร่างเป็นเจ้าแม่นาคีต่อหน้าทุกคน  เมืองอินทร์ ใช้บ่วงนาคบาศคล้องแต่ไม่สำเร็จ ซ้ำร้าย ยังถูกเจ้าแม่นาคีแสดงอิทธิฤทธิ์ จนเสียชีวิตไปตาม ๆ กัน ทั้งเมืองอินทร์ กำนันแย้ม กอ บุญส่ง หมออ่วม รวมทั้งพิมพ์พรด้วย   เจ้าแม่จะฆ่าลำเจียก แต่ทศพลขอชีวิตไว้  ลำเจียกตกใจ จนเสียสติไป 

 ขึ้นที่บนท้องฟ้า สุริยคราสคายดวงอาทิตย์แล้ว เมฆทะมึนเคลื่อนผ่านไป แสงสว่างส่องมาอีกครั้ง 

งูเจ้าแม่ยอบกายลงตรงหน้าทศพล ทศพลน้ำตาไหลมองตางูเจ้าแม่ ยังคงเห็นเป็นใบหน้าคำแก้วอยู่ในดวงตาคู่นั้น  ทศพลเข้าไปกอดงูเจ้าแม่ ร้องไห้  เสียใจต่อสิ่งที่กระทำลงไป ทันใดนั้น ท้าวศรีสุทโธนาคก็ปรากฏตัวขึ้นก่อนกลายร่างเป็นพญานาคทะยานขึ้นฟ้าไปอมดวงอาทิตย์ไว้  สุริยคราสเกิดขึ้นอีกครั้งด้วยฤทธิ์ของท้าวศรีสุทโธนาค ทำให้งูเจ้าแม่กลายร่างเป็นคำแก้วมาสั่งลาทศพล

ทั้งสองกอดกันร่ำไห้ คำแก้วเสียใจ  ที่ไม่สามารถอยู่กับทศพลได้ ต้องเป็นนาคอยู่ใต้บาดาลไปชั่วกัปชั่วกัลป์  ทศพลบอกลา และสารภาพว่า รักคำแก้ว และคำแก้ว จะอยู่ในใจเขาตลอดไป  ทศพลประทับจูบบนริมฝีปากคำแก้วสั่งลาครั้งสุดท้ายเนิ่นนาน เป็นจูบแรกและจูบสุดท้ายของกันและกัน คราสคลายจากอาทิตย์จนหมด ร่างของคำแก้วเกล็ดๆค่อยๆขึ้นตามตัว ยามต้องแสงอาทิตย์จนกระทั่งกลายร่างเป็นพญานาคสีขาวโดยสมบูรณ์   พญานาคีเหลียวกลับมามองทศพลเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเลื้อยหายเข้าไปในโพรงถ้ำใต้เทวาลัย 

นางพญานาคีเลื้อยมายังนครพรหมประกายโลก ก่อนกลายร่างเป็นเจ้าแม่นาคีในชุดขาวบริสุทธิ์

ท้าวศรีสุทโธนาคประทับบนแท่นหิน สงบ และสง่า  นาคีเข้าไปหมอบซบแทบพระบาทเจ้าปู่ ร่ำไห้สะอึกสะอื้น เจ้าปู่จึงปลอบว่า เจ้าตั้งสัตย์อธิฐานบำเพ็ญบารมีถึงพันปีขอเกิดเป็นมนุษย์ เพื่อครองรักกับคนรักของเจ้า  หลานเอ๋ย...วันนี้เจ้ายอมเสียสละที่จักได้เป็นมนุษย์ดังที่ปรารถนาเพื่อรักษาชีวิตคนรักของเจ้าไว้  ความรักของเจ้าช่างยิ่งใหญ่นัก แม้เจ้ากับเขาจักอยู่กันคนละโลก ความรักของเจ้าทั้งสองจักเป็นอมตะเล่าขานไม่รู้จบ ถึงเจ้าทั้งสองจักไม่ได้พบกัน แต่ความรักมีพลานุภาพส่งถึงกันได้เสมอ

สุภัทรสงสารลูกชายจับใจ เพื่อน ๆ ต่างก็เป็นกำลังใจให้กับทศพล ทศพลตัดสินใจ ลาบวชต่อสุภัทร ผู้เป็นบิดา  ทศพลบอกกับพ่อ ว่าตัดสินใจบวชไม่สึก เพื่ออุทิศผลบุญกุศลให้กับคำแก้ว  และออกธุดงค์ไปเรื่อย ๆ แสวงความสงบวิเวกในป่า เพื่อฝึกฝนขัดเกลาจิตใจให้ห่างไกลจากกิเลส ไม่ข้องแวะกับเรื่องทางโลกอีก 

ผ่านเวลาไปหลายสิบไป จนพระทศพลในวัย 70 ปีเศษ นั่งปักกลดอยู่อีกฝั่งหนึ่งของลำน้ำโขงแต่เพียงลำพังรูปเดียว แทนสายตาพระทศพลเห็นบั้งไฟพญานาคที่พุ่งจากน้ำขึ้นท้องฟ้า ท่ามกลางแสงของบั้งไฟพญานาคเหนือลำน้ำโขง เงาของนางพญานาคีเกล็ดสีขาวกำลังแหวกว่ายชูคออยู่  นางพญานาคีพ่นดวงไฟดวงใหญ่ให้ลอยขึ้นไปเหนือน้ำ เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา และเป็นอนุสรณ์ความรักไปตราบชั่วนิจนิรันดร์ 

เงาของนางพญานาคีใต้ลำน้ำโขงปรากฏแก่สายตาเพียงชั่ววินาทีแล้วมุดหายดำดิ่งลงไปใต้บาดาล จบภาพที่พระทศพลในวัยชรา ยิ้มจางๆบนใบหน้าอย่างมีความสุข... 

จบบริบูรณ์