บทบาท-คาแร็คเตอร์

ในเรื่อง “The One Ticket ตัวพ่อ เรียกพ่อ” ผมรับบทเป็น “โป้ง” ก็จะเป็นคนใช้ชีวิตไปวัน ๆ ไปเรื่อย ๆ ปล่อยมันดำเนินไป แต่ว่าเป็นคนมีความฝันนะ ฝันว่าอยากจะเป็นนู่นเป็นนี่ อยากจะทำนู่นนี่ อยากจะมีงานที่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ แต่มันติดตรงที่ฝันแต่ไม่ทำเท่านั้นเองครับ ในเรื่องก็จะเป็นนักเขียนการ์ตูนที่มักจะเขียนการ์ตูน คิดการ์ตูนออกก็ต่อเมื่อเงินมันช้อตเท่านั้นเองครับ แต่โดยรวมแล้วคือเป็นพ่อนที่รักลูกมากๆ แต่ไม่แสดงออก ทุ่มเทสิ่งดีๆ ให้ลูกสาวอยู่ตลอด

เรื่องราวฮาชุลมุนแสนอบอุ่นในเรื่องนี้

เรื่องมันเกิดจากการที่พ่อกับลูกคู่หนึ่งที่ใช้ชีวิตกันแบบรูมเมทคือต่างคนก็ต่างมีชีวิตของตัวเองกลับมาที่บ้านกลับมาที่ห้องก็เจอกันยิ้มให้กัน ทักทายบ้างหรือบางวันอาจจะลืมยิ้มให้กันก็มี นี่ก็อยู่ด้วยกันไปอยู่ด้วยกันมาแต่เรื่องมันก็ดันเกิดขึ้นคือ ตัวลูกเนี่ยชอบวงเกิร์ลกรุ๊ปญี่ปุ่นที่ชื่อ “เบอร์รี่ซ์ โคโบ” (Berryz Kuobuo) มากๆ ครับ พยายามหาทางเก็บเงินจากที่นู่นที่นี่เต็มไปหมด เพื่อมาซื้อบัตรคอนเสิร์ตวงนี้ที่จะมาเล่นคอนเสิร์ตยิ่งใหญ่มากที่เมืองไทย ก็เลยฝากให้พ่อจองบัตรให้หน่อย แต่ด้วยความสะเพร่ามั่วซั่วของตัวโป้งดันเอาเงินไปใช้ต่อยอดอย่างอื่น แถมไม่สามารถจองบัตรให้ลูกได้อีก

ความซวยพร้อมความสนุกก็เลยเกิดขึ้น ณ จุดนี้ว่าตัวโป้งรวมถึงแก๊งเพื่อนๆ เนี่ยจะทำยังไงเพื่อที่จะหาบัตรคอนเสิร์ตมาคืนลูกให้ได้ ฟังดูเหมือนจะมีแค่เหตุการณ์ที่เป็นความสนุกคอเมดี้แบบนี้ แต่ว่าคือเรื่องนี้เนี่ย สิ่งที่จะอยู่ข้างในคือทำไมถึงตั้งชื่อเรื่อง The One Ticket จริงๆ มันคือตั๋วใบเดียวเนี่ยกำลังจะเปลี่ยนทุกอย่างในชีวิตของคนๆ หนึ่ง เราคิดว่านี่เหมือนเป็นแค่สิ่งเล็กๆ แต่บางครั้งเรื่องเล็กๆ นี้ก็สามารถเปลี่ยนเรื่อง เปลี่ยนคน เปลี่ยนสิ่งที่ไม่ดีให้ดีขึ้นได้ หรือเปลี่ยนสิ่งที่ดีอยู่แล้วให้แย่ลงสุดๆ ก็ได้ เรื่องนี้เราถึงบอกว่าอย่ามองข้ามสิ่งเล็กๆ บางทีมันสามารถสร้างเรื่องใหญ่ๆ ให้เกิดขึ้นได้

ที่มาที่ไปและแรงบันดาลใจของเรื่องนี้

คือจริงๆ แล้วแรงบันดาลใจจริงๆ เลยคงมาจากพี่ปอยผู้กำกับนะครับ คือผมอยู่กับพี่ปอยมา ผมเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในตัวเขาหมดครับ อย่างเวลาเขาขายงานผม อยากทำหนังเรื่องนู้นเรื่องนี้ ผมว่ามันยังไม่ใช่ นั่นก็ดาร์กไป นี่ก็ดิ่งไป ผมว่ามันไม่ใช่ตัวเขาสักทีครับ จนวันหนึ่งเขาพูดเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วเขาก็พูดเกี่ยวกับลูกเขาครับในมุมบวก ผมรู้สึกว่านี่ล่ะ อันนี้แหละคือเขา แต่ผมก็คิดว่าถ้าเป็นแบบนี้มันต้องเป็นชีวิตเขา มันต้องมีบางอย่างที่มาจากตัวเขา ผมก็เรียกคนเขียนบทเข้ามาพูดคุย ซึ่งคนเขียนบทคือน้องชายเขา เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ซึ่งเป็นเพื่อนรักผมอีกคนหนึ่งเหมือนกัน เราก็เลยทำงานกัน 3 คนในเรื่องของการลุยบท

คาแร็คเตอร์แรกที่เกิดขึ้นคือ “โป้ง” เพราะฉะนั้นอย่าตกใจถ้าเรื่องนี้สมมติว่ามี 100 ซีน จะเห็นโป้งประมาณ 98 ซีน เพราะว่าตัวแรกที่มันเกิดขึ้นของเรื่องนี้เป็นแกนของเรื่องเลยคือโป้ง ซึ่งเราวิเคราะห์มาจากตัวผู้กำกับเขาเลยครับ เราวิเคราะห์ทางเชิงลึก แรงบันดาลใจนี้ไม่ได้มาจากความตลกขบขันของเขาด้วยนะครับ มันมาจากมุมลึกของเขาว่า เขาเป็นคนที่เป็นแบบโป้งในเรื่องเลยอ่ะ คือคิดว่าอยากเป็นนักเขียนการ์ตูนมาตั้งแต่เด็ก แต่เขาก็ไม่เคยเขียนการ์ตูนจบสักเล่มเลยครับ เขาเอาการ์ตูนให้ผมอ่านเยอะมาก หลายเรื่องมากเลยครับ ผมไม่เคยเห็นการ์ตูนเรื่องไหนเขาเขียนจบเลย แล้วผมก็บอกว่าทำไมไม่เขียนเรื่องนั้นต่อวะพี่ ทำไมไม่เขียนเรื่องนี้ต่อวะพี่ เขาก็บอกมันตันว่ะกูคิดไม่ออกว่ะ แต่ก็นั่งเล่นเกมนะ แล้วแบบทำไมพี่ไม่เอาเวลานี้มาเขียนการ์ตูนวะ กูคิดไม่ออกอ่ะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูเปลี่ยนเรื่องใหม่ เรื่องใหม่กูเป็นอย่างนี้เว้ย คือมีเรื่องใหม่มาอีกแล้วเรื่องเก่ายังเคลียร์ไม่จบเลย แล้วชีวิตเขาก็วนอยู่อย่างนี้ตลอดครับ

แล้วแบบวันหนึ่งเขาก็บอกอยากเป็นผู้กำกับหนังสักเรื่องหนึ่ง คงเจ๋งว่ะ เราก็เลยบอกว่าผู้กำกับมันไม่ได้ง่ายนะพี่ ไม่ใช่ว่าแบบใคร ๆ จะเป็นก็ได้อ่ะ คือถ้าพี่จะเป็นพี่ก็ต้องเป็นผู้กำกับที่อยู่ได้ยาว ๆ อ่ะ ไม่ใช่ผู้กำกับที่มาเรื่องเดียวแล้วก็หายไป ก็เลยแบบค่อยๆ ให้มาศึกษาจริง กว่าผมจะมาตรงนี้ได้ ผมต้องเริ่มจากงานเล็กก่อนพี่ ถ้าวันหนึ่งพี่มีความใฝ่ฝันว่าจะเป็นผู้กำกับอ่ะ พี่ต้องอยู่ข้างผมตลอดอย่างนี้ล่ะ ไปด้วยกันแล้วผมจะบอกพี่เองว่า อะไรเวิร์กไม่เวิร์ก ผมจะลองผิดลองถูกให้พี่ก่อนเพราะว่าผมมีเครดิตในการที่ผมสูญเสียเครดิตบางอย่างยังพอได้ ผมยังพอมีต้นทุนในการทดลองนู่นนี่ แล้วพี่ก็ดูผมเอาแล้วกัน แล้วผมจะคอยบอกพี่เป็นระยะๆ

วันหนึ่งผมรู้สึกว่ามันถึงเวลาแล้ว ซึ่งเขาก็ไม่ได้บอกนะว่าอยากกำกับขนาดนั้น เขาคิดแล้วว่าจะเป็นผู้ช่วยผมไปตลอดอย่างนี้ล่ะ เขาแฮปปี้ละ แต่วันหนึ่งพอเขามีลูกเขาก็รักลูกเขามาก เขาพูดขึ้นมาคำหนึ่งแล้วทำให้ผมรู้สึกว่างั้นวันนี้มันจะเป็นจุดเปลี่ยนของเขา เขาก็บอกว่ากูจะทำอะไรให้ลูกภูมิใจดีวะ แล้วถ้ากูอยู่อย่างนี้แล้ววันหนึ่งลูกกูโตขึ้นมา แล้วจะบอกลูกว่าตำแหน่งหน้าที่อาชีพจริงๆ คืออะไร นักแสดงเหรอก็ไม่ค่อยได้เล่นแล้ว หรือว่าจะเป็นผู้ช่วยผู้กำกับ ผมก็บอกคงภูมิใจหมดล่ะพี่ทุกตำแหน่งถ้าพ่อมีงานมีการทำเป็นคนดี ลูกคงภูมิใจหมด แต่ไอ้คำนั้นเนี่ยผมรู้สึกว่าความสามารถเขามันไปได้ไกลกว่านั้นครับ มันสามารถทำให้ลูกเขาภูมิใจอะไรได้อีกเยอะในความสามารถของเขา ก็เลยตัดสินใจบอกว่างั้นลองทำเรื่องนี้ดูไหม พี่ลองทำดู ถ้าพี่ทำหนังเรื่องนี้จบไปพร้อมกับไอ้โป้งเนี่ย พี่กับโป้งมันจะทำฝันของตัวเองสำเร็จไปพร้อมกัน เปลี่ยนไปพร้อมกัน จากที่ไม่เคยทำอะไรสำเร็จ ไม่เคยทำอะไรจริงๆ จังๆ เลยแต่เรงบันดาลใจในวันนี้คืออันเดียวกันคือลูกครับซึ่งผมคิดว่าโปรเจ็คต์นี้เหมาะกับเขาที่สุดแล้ว

ความประทับใจต่อ “The One Ticket ตัวพ่อเรียกพ่อ”

ความประทับใจคือมันเป็นเรื่องของมวลทั้งหมด อุณหภูมิความอบอุ่นของความเป็นเพื่อน ความเป็นพี่น้อง หรือแม้แต่ความเป็นพ่อลูกที่ผมไม่เคยสัมผัสแล้วก็ยังไม่คิดที่จะสัมผัสมัน ณ เวลานี้ด้วยนะครับ มันยังไม่พร้อมมากๆ จริงๆ แต่มันก็แค่รู้สึกว่า อ่อ...คำที่มีคนเคยบอกผมว่า จริงๆ ลูกติดพ่อแม่ หรือพ่อแม่ติดลูกมากกว่าเนี่ย มันคือแบบนี้นี่เองอ่ะ มันคือความน่ารักของเด็กที่น่ารัก จริงๆ เนี่ยมันทำให้เราไม่อยากไปไหนเลยครับ จะคิดถึงเขา จะทำให้เราสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นได้ หรือทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อคนๆ นี้ได้จริงๆ อันนี้คือสิ่งที่หนังเรื่องนี้มันได้แบบนั้น แล้วก็ผมประทับใจที่ผมกำลังจะเห็นพี่ชายผมคนหนึ่งทำงานชิ้นใหญ่ๆ สำเร็จได้ด้วยความภาคภูมิใจของตัวเขา นั้นคือเหตุผลที่ผมไม่อยากจะเข้าไปแตะงานเขาเยอะ ผมพยายามมองอยู่ให้ห่างที่สุดเพื่อให้เขารู้สึกว่ามันเป็นงานของเขามากที่สุดจริงๆ ซึ่งงานหลายๆ อย่างก็เป็นไปตามที่ผมคาด อย่างน้อยๆ ก็ 80 เปอร์เซ็นต์ขึ้นนะครับตามที่เราวางแผนไว้

เสน่ห์ความน่าสนใจและน่าชมของเรื่องนี้

เสน่ห์ของเรื่องนี้เนี่ย คือหนังเรื่องนี้มันจะมีครบทุกอารมณ์นะครับ ก็จะมีเรื่องของความสัมพันธ์กับครอบครัว ความสัมพันธ์ของผู้หญิงผู้ชายรักกัน ความเป็นเพื่อนรักที่จะให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน คือเรื่องบอกได้เต็มปากเต็มคำว่าคอเมดี้นำมากๆ เป็นคอเมดี้แบบเป็นคอเมดี้ที่สุด ถ้าเทียบสองเรื่องของผมที่ผ่านมา คือเรื่องนี้คอเมดี้ที่สุดเท่าที่ผมทำมานะครับ เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ว่าข้างในมีแกนสำคัญอยู่หมดครับ เรามีไลน์เรื่องที่ชัดเจนครับ เรามีเป้าหมายที่ชัดเจนของการดำเนินเรื่อง จากจุดเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงไปถึงจุดจบของเรื่องว่าเขากำลังทำอะไรกันอยู่ แล้วก็ปรัชญาของหนังเรามีแล้วก็ทำเรื่องทำบทเกาะตามแกนของหนังตลอด

คือถ้ามันหลุดแกนที่จะให้อะไรกับคนดู เราจะปรับบททันทีครับ เราวัดกันตรงนั้นว่าเราจะสื่อเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ เรากำลังจะสื่อเรื่องงบัตรใบหนึ่ง มันกำลังจะปรับเปลี่ยนความรักของพ่อลูกคู่หนึ่งไปตลอดกาล แล้วก็จะบอกว่าคนๆ หนึ่งไม่มีใครที่จะทำอะไรไม่ได้ อยู่ที่ว่าคุณลงมือทำมันหรือยัง แล้วทำมันจริงหรือเปล่า แล้วการที่คุณบอกว่าคุณทำมันไม่ได้ คือถามว่าคุณทำมันสุดหรือยังครับ แล้วถ้าทำไม่ได้เรามีวิธีให้ จงหาแรงบันดาลใจซะ แรงบันดาลใจคุณอยู่ที่ไหนคุณหามันให้เจอ จะทำเพื่อคุณพ่อคุณแม่หรือจะทำเพื่ออนาคตที่ดีของตัวเอง ทำเพื่อแฟนคุณ หรือว่าทำเพื่ออะไรซักอย่าง ถ้าคุณเจออันนั้นคุณจะประสบความสำเร็จแน่นอน นั่นล่ะครับ แต่โดยรวมทั้งหมดคือความสนุกสนานบันเทิงแน่นอนครับ

อัลบั้มภาพ แดน-วรเวช นั่งแท่นควบคุม ตัวพ่อเรียกพ่อ (The One Ticket) ภาพที่ 1 / 8

แดน-วรเวช นั่งแท่นควบคุม ตัวพ่อเรียกพ่อ (The One Ticket)