วิจารณ์หนัง KRAMPUS - จงศรัทธาในวันคริสมาสต์

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหนัง KRAMPUS บอกเล่าเรื่องราวเมื่อครอบครัวสุดป่วนต้องมารวมตัวกันในช่วงเทศกาลวันเฉลิมฉลอง แม็กซ์ เอนเจล (เอ็มเจย์ แอนโธนี่) เริ่มเกิดอารมณ์เหม็นเบื่อ ไม่แยแส และหันหลังให้กับคริสต์มาส แต่เขาไม่ได้รู้เรื่องเอาเสียเลยว่า การไร้ซึ่งจิตวิญญาณแห่งความรื่นเริงในเทศกาลคริสต์มาสนี้ จะเป็นตัวปลดปล่อยพลังโทสะของแครมปัส ซึ่งเป็นพลังชั่วร้ายโบราณที่มีไว้เพื่อลงทัณฑ์แก่ผู้ที่ไร้ความศรัทธา 

ดั่งนรกแตก เมื่อเหล่าสัญลักษณ์แห่งเทศกาลที่เคยดูน่ารัก กลับกลายร่างผิดเพี้ยนไป ไม่ว่าจะเป็นสโนว์แมนที่โดนหิมะกัด ทูตสวรรค์ที่ชั่วร้าย จนถึงหมีเท็ดดี้ดุร้าย และมนุษย์ขนมผิงแสนอร่อยที่กลายเป็นจอมเจ้าเล่ห์ ทั้งหมดนี้ลุกขึ้นมามีชีวิตแบบปีศาจ และบุกเข้ายึดบ้านของครอบครัวอลหม่าน จนเจ้าบ้านทั้งหลายต้องลุกขึ้นมาต่อสู้ด้วยกันถ้าต้องการจะมีชีวิตรอดออกไป

ตัวละครในบ้านหลังนี้ประกอบไปด้วยอดัม สก็อตต์ ในบท ทอม พ่อของแม็กซ์ ที่ใช้เวลาอยู่บนท้องถนนมากกว่าจะอยู่กับเมียและลูกชาย, ซาร่าห์(โทนี่ คอลเล็ตต์) แม่ของแม็กซ์ที่พยายามทำบ้านในย่านชานเมืองของเธอที่ได้แรงบันดาลใจจาก มาร์ธา สจ๊วร์ต ให้ออกมาสมบูรณ์แบบ, เบ็ธ (สเตฟาเนียลาวี โอเว่น) พี่สาววัยรุ่นของแม็กซ์ ผู้ที่เหมือนทุกๆ ปี ที่เธอพยายามจะหนีครอบครัวเพื่อไปใช้เวลากับแฟนหนุ่ม และ โอมี่(ริสต้า สแต็ดเลอร์) ผู้เฒ่าหญิงชาวเยอรมันประจำบ้านเอนเจล ที่ด้วยเหตุผลส่วนตัวหลายประการทำให้เธอเชื่อในตำนานของแครมปัสแบบฝังหัว

แต่ก่อนที่แครมปัสจะบุกทลายบ้านของครอบครัวนี้ พวกเอนเจลต้องเผชิญหน้ากับการบุกรุกของอีกกลุ่มหนึ่ง ที่น่ากลัวไม่แพ้กัน นั่นก็คือครอบครัวใหญ่ของพวกเขา ที่มาร่วมฉลองช่วงเวลาที่รื่นเริงที่สุดแห่งปี พวกเขาคือแขกสุดสยองของบ้าน ได้แก่ ฮาวเวิร์ด เบิร์กฮาวเซอร์(เดวิด โคชเนอร์) ลุงสุดโหดของแม็กซ์, ลินดา(อัลลิสัน ทอลแมน) ภรรยาของฮาวเวิร์ด ที่พยายามจะสงบศึกกับซาร่าห์และลูกๆ, ลูกสุดแสบทั้งสามของฮาวเวิร์ดและลินดา ที่ป้าโดโรธี(คอนชาต้า เฟอร์เรลล์) ผู้มองโลกในแง่ร้าย ดื่มจัด ความคิดทางการเมืองสุดเพี้ยน (ผู้ไม่ชอบเด็ก แม้แต่ตอนที่เธอยังเด็ก)

KRAMPUS ดำเนินเรื่องตามสูตรสำเร็จตามขนบหนังตัวประหลาดบุกบ้านหลังหนึ่งได้อย่างไม่บิดพลิ้ว คนดูจะคาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ละเอียดยิบ ยิ่งไปกว่านั้นเราแทบจะรู้เลยว่าใครจะเป็นตัวละครที่รอดชีวิตไปจนถึงตอนจบ และที่สำคัญการที่หนังพยายามแทรกหนังดังในอดีตอย่าง A Christmas Carol เข้ามาในฉากหนึ่งของเรื่อง ยิ่งทำให้คนดูสามารถคาดเดาเรื่องได้เลยด้วยซ้ำไปว่าแก่นสารของหนังเรื่องนี้คือความพยายามจะพูดถึงความศรัทธาในวันคริสมาสต์นั่นเอง (และที่สำคัญถ้าใครเคยดูหนังเรื่องดังกล่าวมาก็คงจะรู้ตอนจบของหนังเรื่องนี้ทันที!) 

ในแง่ของความน่ากลัว หนังก็ยังทำได้ไม่ถึงขั้น อีกทั้งตัวละครที่จัดได้ว่าน่ารำคาญจนอยากจะให้แครมปัสฆ่าพวกเขาไวๆ ส่วนของมุกตลกหนังก็ยังไม่สามารถใช้จังหวะจะโคนได้อย่างถูกที่ถูกเวลา และตลอดทั้งเรื่องหนังค่อนข้างประสบปัญหามุกตลก “แป้ก” เป็นส่วนใหญ่ 

@พริตตี้ปลาสลิด 

2.5 คะแนนจาก 5 คะแนน